Bracia, którzy w niedzielę 11. października w Jerozolimie złożyli profesję wieczystą, pochodzą z dziewięciu krajów: Konga Kinszasy, Konga Brazzaville, Włoch, Syrii, Meksyku, Brazylii, Peru, Kolumbii i RPA. Szesnastu franciszkanów złożyło śluby uroczyste na ręce Kustosza Ziemi Świętej, o. Francesco Patton, aby żyć przez resztę życia w posłuszeństwie, w ubóstwie i w czystości, zgodnie z regułą Zakonu Braci Mniejszych. Z powodu pandemii koronawirusa oraz trwającego w Izraelu lockdownu, Uroczystość odbyła się za zamkniętymi drzwiami w kościele Najświętszego Zbawiciela w Jerozolimie. Krewni i przyjaciele profesów wieczystych mogli śledzić Mszę św. transmitowaną na żywo na stronach Kustodii Ziemi Świętej, Christian Media Center i Facebooku.
O. Francesco Patton powiedział następnie, że dostrzega wypełnienie się pragnienia Boga, o którym wspomnieli prorok Izajasz, a także Pan Jezus w Ewangelii, w niniejszej uroczystej profesji oraz wspólnej celebracji: „Widzieć wszystkie narody świata przybywające do Jerozolimy i stające się jedną wspólnotą, którą reprezentujecie, ponieważ pochodzicie z czterech różnych kontynentów, aby wziąć udział w uczcie weselnej przygotowanej dla nas przez samego Pana ”. O. Francesco Patton podkreślił następnie, że powołanie, które otrzymało szesnastu braci, jest darem Bożym i chociaż stanowi ono ogromne wyzwanie, pozwoli pozostać Mu wiernym, ponieważ „On to sprawi”.
Tuż przed złożeniem ślubów uroczystych bracia padli na twarz przed ołtarzem i wraz ze zgromadzonymi na liturgii prosili o wstawiennictwo wszystkich świętych. Następnie uklękli, aby w towarzystwie swoich ojców chrzestnych złożyć uroczystą profesję. Na zakończenie Mszy św. kilku braci podziękowało w imieniu wszystkich neoprofesów wieczystych, ich rodzinom, przełożonym, a zwłaszcza o. Donaciano, magistrowi studentów, i wszystkim ministrom prowincjalnym z różnych prowincji, do których należą nowi profesi, którzy nie mogli uczestniczyć w tym ważnym wydarzeniu.
„Droga, którą podążaliście do tej pory, była naznaczona różnymi momentami” – powiedział o. Andrea, jeden z profesów uroczystych, „radością, wysiłkiem, oczekiwaniem i nadzieją, ale zawsze w stałej relacji z Panem, w całkowitej ufności i oddaniu, w zadziwieniu i zdumieniu, mówiąc jak Piotr:„ Zostawiliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą”. Wobec obietnicy, którą Pan złożył Piotrowi, iż otrzyma stokroć więcej oraz zostanie poddany próbom (Mk 10, 28-31), bracia modlili się: „Panie, uczyń z nami, co zechcesz, daj nam łaskę bycia gotowymi na wszystko, ale Panie, nie opuszczaj nas ani na sekundę”.
„Czasy, w których żyjemy, to czasy, które przygotowują nas do życia powołaniem, uczenia się, jak odnaleźć się w sytuacji, w której się znajdujemy, zamiast od niej uciekać” – powiedział w homilii kustosz Ziemi Świętej. „Są to czasy, które wychowują nas do posłuszeństwa, ponieważ zmuszają nas do zaakceptowania okoliczności, w których się znajdujemy. Są to czasy, które uczą nas, jak żyć, nie mając nic od siebie, w pokoju i z franciszkańską radością, w sytuacji w której nie jesteśmy panami niczego, ale musimy zaakceptować ograniczenia, wyrzeczenia, a nawet żyć dzisiaj inaczej niż to sobie wyobrażaliśmy. Są to czasy, które uczą nas również czegoś o cnocie czystości, o wartości, jaką ma nasze ciało i możliwości ofiarowania go w pełni Panu ”.
Beatrice Guarrera
Źródło: www.custodia.org