Kiedy Dziewica Maryja nawiedziła swoją kuzynkę Elżbietę, a ona usłyszała jej pozdrowienie, dziecko poruszyło się w jej łonie i pobłogosławiła Maryję. Matka Jezusa odmówiła wtedy słynną modlitwę Magnificat (Łk 1,39-56). Tradycyjnie uważa się, że ten ewangeliczny epizod miał miejsce w Ain Karem, wiosce kapłanów na obrzeżach Jerozolimy, gdzie mieszkała również rodzina męża Elżbiety, Zachariasza. Kantyk Magnificat w różnych językach zdobi wejście do sanktuarium Ain Karem, gdzie franciszkanie odprawili uroczystą Mszę św. dnia 31 maja, w święto Nawiedzenia.
Podczas celebracji dwóch braci z Kustodii Ziemi Świętej przyjęło posługę lektora, a czternastu innych posługę akolity.
„Uznajcie za łaskę, możliwość przyjęcia tych posług, związanych ze Słowem Bożym i Eucharystią w święto Nawiedzenia św. Elżbiety przez Najświętszą Maryję Pannę” – powiedział w homilii Kustosz Ziemi Świętej. „Młodziutka Maryja, która spieszy do swojej kuzynki Elżbiety, jest przykładem i potężnym obrazem ukazującym, co to znaczy przyjmować Słowo Boże, aby ono stało się ciałem, ale także co to znaczy przekazywać Słowo Boże, które stało się ciałem i dzielić się nim z radością. Uczcie się od Maryi wypełniać swoją służę jako lektorzy i jako akolici.” Moment, w którym Maryja pozdrawia Elżbietę, według Kustosza Ziemi Świętej, nie jest czasem formalnego i konwencjonalnego powitania, lecz jak wyjawia grecki czasownik użyty przez autora Ewangelii (ἀσπάζομαι), pozdrowienie Maryi ma wymiar fizyczny: mówi nam, że dokonuje się ono między dwiema obejmującymi się osobami.
„Jeśli chcecie służyć Panu, pamiętajcie o tym i nauczcie się tego: Maryja wstaje i wyrusza w pośpiechu by pozostać i służyć przez dłuższy okres czasu. Podejmując swoją służbę, nie bądźcie leniwi” – mówił o. Patton.
Miejsce, w którym tradycja upatruje dom Zachariasza i Elżbiety, w którym Maryja spotkała swoją kuzynkę, znajduje się dziś w krypcie kościoła Nawiedzenia w Ain Karem. Ta mała grota przyozdobiona jest freskami ukazującymi trzy epizody związane z tym miejscem. Jeden z fresków przedstawia scenę opisującą wydarzenie, które mówi o niebezpieczeństwie śmierci, jakie groziło małemu Janowi Chrzcicielowi ze strony króla Heroda. Do dziś w prawej ścianie groty można zobaczyć skałę, która według tradycji, za Bożym działaniem, miała ukryć i ocalić Elżbietę wraz z dzieciątkiem. Dokładnie do tego miejsca bracia franciszkanie i wierni udali się w procesji na zakończenie uroczystej Mszy świętej.
Będący w Ziemi Świętej przez trzydzieści lat, a przełożonym klasztoru Nawiedzenia w Ain Karem przez ostatnie trzy lata, o. Nicolás Marquéz-Gutiérrez opowiedział nam o tym, jak wyjątkowy był ten rok: „Chociaż pandemia jest nadal obecna na świecie, tutaj sytuacja jest inna, co pozwoliło nam, jako miejscowemu kościołowi, świętować tegoroczne święto tak uroczyście iż przybyła spora liczba wiernych.” Po długim okresie zamknięcia z powodu koronawirusa, dziś Sanktuarium Nawiedzenia jest ponownie otwarte dla pielgrzymów i odwiedzających, ale zostały skrócone godziny otwarcia: od wtorku do niedzieli w godzinach od 9 rano do 12 w południe.
Kapliczkę, którą wcześniej opiekowali się w XIV wieku ormiańscy mnisi, odkupili franciszkanie w 1679 r. Architekt Antonio Barluzzi zbudował w latach 1938-1940 obecny górny kościół, a jego elewację ozdobiono mozaiką autorstwa B. Biagettiego, która nadal świeci w słońcu.
Beatrice Guarrera
Źródło: www.custodia.org