Triduum Paschalne w Jerozolimie rozpoczęło się w Bazylice Grobu Pańskiego Mszą Ostatniej Wieczerzy i Mszą Krzyżma. Uroczystościom tym przewodniczył Patriarcha Łaciński J.E. abp. Pierbattista Pizzaballa. Należy zaznaczyć, że liturgia Wielkiego Czwartku była pierwszą celebracją Kościoła ustanowioną w mieście, w którym dwa tysiące lat temu miały miejsce wydarzenia Męki Pańskiej opowiadane przez Ewangelie.
Po południu, zgodnie z tradycją i przekazem ewangelicznym (J 13,2-15), bracia z Kustodii udali się w procesji do sali Wieczernika na Górze Syjon, gdzie Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy umył uczniom nogi, aby następnie zasiąść z nimi do stołu i ustanowić Eucharystię.
Przed wyruszeniem w drogę, zgodnie z praktyką Status Quo, w klasztorze Najświętszego Zbawiciela w Jerozolimie odbyło się rytualne przekazanie franciszkanom kluczy do drzwi wejściowych Bazyliki Grobu Pańskiego przez rodzinę muzułmańską, która od wieków jest w ich posiadaniu. Klucze pozostaną u braci przez dwadzieścia cztery godziny.
W Wieczerniku, gdzie Pan przekazał swoim uczniom prawo Nowego Przymierza, czyli prawo wzajemnej i braterskiej miłości, Kustosz Ziemi Świętej o. Francesco Patton na pamiątkę Jezusowego umycia nóg Apostołom, powtórzył ten gest miłości wobec dwunastu braciom swojego zgromadzenia.
Możność wspólnego przebywania w tym świętym miejscu, dało ojcu Kustoszowi okazję, aby nadmienić, jak w Wieczerniku Pan Jezus dał Kościołowi i każdemu z nas potrójny dar: nowego przykazania, dzięki któremu zrozumiały staje się gest umycia nóg i cała tajemnica paschalna; oferowany nam przez Chrystusa przykład do naśladowania, służący nam do tego „abyśmy zrozumieli sens Jego śmierci na krzyżu” i „w jak najprostszy sposób, żyli przykazaniem miłości braterskiej”; i wreszcie pokarm duchowy, jakim jest Eucharystia, „który ma nas uzdalniać do wzajemnej miłości, takiej jaką On nas umiłował i oddał za nas życie”.
Z Wieczernika franciszkanie udali się następnie do ormiańskiego kościoła św. Jakuba i do kościoła św. Archaniołów, aby złożyć hołd na pamiątkę gościnność jakiej udzielono im tutaj w XVI wieku. W tym ostatnim kościele bracia franciszkanie byli goszczeni przez Ormian przez siedem lat, po tym jak w 1551 r. duchowi synowie biedaczyny z Asyżu zostali wypędzeni z klasztoru Wieczernika, w którym mieszkali. Po tej tradycyjnej wizycie bracia udali się do syryjskiej kościoła św. Marka, który został zbudowany na miejscu domniemanego domu Maryi, matki ewangelisty Marka i który zgodnie z tradycją syryjską wyznacza dokładne miejsce Ostatniej Wieczerzy Jezusa.
Wreszcie wieczorem Wielkiego Czwartku w Jerozolimie odmawiana jest modlitwa Godziny Jezusa w ogrodzie Getsemani, w miejscu, gdzie Chrystus pocił się krwią podczas czuwania modlitewnego poprzedzającego Jego mękę. Podczas liturgii, której przewodniczył Kustosz Ziemi Świętej, uczestnicy rozważali trzy decydujące momenty, które charakteryzowały noc aresztowania Jezusa: zapowiedź Chrystusa o potrójnym zaparciu się Piotra i ucieczce uczniów; jego Agonia w gaju oliwnym i wreszcie jego aresztowanie.
Gdy uroczystość dobiegła końca, zgromadzeni na niej uczestnicy uformowali procesję i z Getsemani wyruszyli z zapalonymi świecami, ze śpiewem i modlitwą, do kościoła św. Piotra In Gallicantu, gdzie Piotr zaparł się Chrystusa.
Filippo De Grazia
Źródło: www.custodia.org