Przełom czasowy – 300 r. po Chrystusie

Powszechnie używanym językiem pozostaje greka.

6 r. po Chr. – Cesarz Augustyn zdejmuje Archelaosa ze stanowiska. Judea odtąd staje się rzymską prowincją.

26 – 36 – Poncjusz Piłat prokuratorem Judei.

ok. 30 r. – Śmierć Pana Jezusa.

ok. 33 r. – Ukamienowanie Szczepana poza murami Jerozolimy.

ok. 35 r. – Nawrócenie św. Pawła w okolicy Damaszku.

42 – Ścięcie Apostoła Jakuba Starszego.

ok. 49 – Paweł z Tytusem w Jerozolimie. Sobór Apostolski.

62 – Najwyższy kapłan Annasz II skazuje na śmierć brata Pańskiego – Jakuba.

66 – Zeloci wzniecają w Galilei pierwsze powstanie żydowskie przeciwko Rzymianom. Chrześcijanie wycofują się na Wschód od Jordanu do Pelli.

70 – Zdobycie Jerozolimy i zburzenie Świątyni Jerozolimskiej przez dowódcę wojsk rzymskich – Tytusa.

ok. 73 – 106 – Symeon (krewny Pana Jezusa), zostaje biskupem Jerozolimy. Ginie śmiercią męczeńską.

132 – 135 – Drugie powstanie żydowskie pod przywództwem Szymona Bar-Kochby (tł. „Syna Gwiazdy”).

135 – Żydzi zostają wypędzeni z Jerozolimy. Miasto zostaje zburzone. Na ruinach powstaje nowe miasto (w stylu rzymskim) – Colonia Aelia Capitolina.

ok. 160 – Biskup Meliton z Sardes przybywa do Jerozolimy i pozostawia najstarszy opis pielgrzyma.

ok. 165 – Nawrócony z pogaństwa chrześcijanin – Justyn z Neapolis (Nablus) –  ponosi śmierć męczeńską w Rzymie.

230 – 253 – Orygenes, jako nauczyciel szkoły teologicznej w Aleksandrii, przeprowadza się do Cezarei Nadmorskiej. Odwiedza i opisuje miejsca święte.

303 – 310 – Okrutne prześladowania chrześcijan w Cezarei oraz w Gazie.

Ok. 300 – 600 po Chrytusie

313 – Cesarz Konstantyn ustanawia chrześcijaństwo prawnie jako religię.

326 – Konstantyn czyni Bizancjum stolicą swojego cesarstwa i zmienia nazwę na Konstantynopol.

313 – 339 – Biskup Euzebiusz z Cezarei spisuje pierwszy podręcznik geograficzny do Pisma Świętego.

314 – 333 – Biskup Jerozolimy Makary bierze udział w Soborze Nicejskim w 325 r. i jego wypowiedzi znajdują posłuch u Heleny, matki Cesarza Konstantyna.

326 – Cesarzowa Helena przybywa do Jerozolimy i karze zlikwidować budowle kultu pogańskiego na Golgocie, na miejscu Grobu Chrystusa oraz w Betlejem. Staje się fundatorką trzech wielkich bazylik – Bożego Grobu w Jerozolimie, Eleona na Górze Oliwnej, Narodzenia Pańskiego w Betlejem.

333 – Anonimowy pielgrzym z Bordeaux przybywa do Ziemi Świętej i dokonuje cennego opisu poszczególnych miejsc.

360 – 363 – Cesarz Julian Apostata (krewny Cesarza Konstantyna) stara się osłabić wpływy chrześcijańskie i dąży do przywrócenia kultu pogańskiego. Próba odbudowania Świątyni Jerozolimskiej w celu pozyskania sobie przychylności ze strony ludności żydowskiej, nie zostaje zrealizowana.

378 – Rzymska patrycjuszka Melania starsza przybywa do Jerozolimy i postanawia ufundować klasztor na Górze Oliwnej. Tak samo czyni kilka lat później zamożna rzymianka Poimenia – która staje się fundatorką Bazyliki Wniebowstąpienia na Górze Oliwnej, a Melania młodsza (wnuczka Melani starszej) finansuje budowę kolejnych klasztorów na tej samej górze.

381 – 384 – Pochodząca z Hiszpanii albo Francji niewiasta o imieniu Egeria – przybywa do Ziemi Świętej i pozostawia wyczerpujące zapiski na jej temat.

385 – Rzymska patrycjuszka Paula odbywa wraz ze swoją córką Eustachią i innymi zamożnymi kobietami podróż po Ziemi Świętej i wznosi kilka klasztorów w Betlejem.

386 – 420 – Uczony, a zarazem towarzysz podróży Pauly, Hieronim, osiedla się w Betlejem i prowadząc życie pustelnicze poświęca się dalszemu tłumaczeniu Pisma Świętego na język łaciński, znane później jako „Wulgata” (w Betlejem tłumaczył jedynie Stary Testament).

441 – 460 – Cesarzowa Eudocja przybywa do Jerozolimy i funduje bazylikę przy Sadzawce Siloe, kościół św. Szczepana i prawdopodobnie kościół przy Sadzawce Bethesda.

451 – Na Soborze Chalcedońskim Jerozolimę wyznaczono na siedzibę Patriarchatu. Jej podległa miała się stać stolica prowincji – Cezarea Nadmorska.

527 – 565 – Za czasów panowania Cesarza Justyniana – kultura bizantyjska osiąga swoje apogeum. Po zbudowaniu bazyliki Hagia Sophia i kościoła Apostołów w Konstantynopolu, w Jerozolimie następuje budowa bazyliki Nea (największa, jak dotąd budowla sakralna w Jerozolimie – poświęcona Matce Bożej) a na Synaju bazylika Przemienienia Pańskiego.

529 – Powstanie Samarytan przeciwko Cesarzowi. W odwecie za zniszczenie wielu kościołów, Cesarz karze sprzedać wielu Samarytan w niewolę.

600 – 1100 po Chrystusie

614 – Persowie zdobywają i dewastują kraj. Dokonują kradzieży relikwii Krzyża Świętego.

620 – Opat Modest, patriarcha Jerozolimy w latach 632-634, czyni starania o odbudowanie Bazyliki Bożego Grobu.

628 – Cesarz Herakliusz pokonuje Persów i sprowadza w 630 r. relikwie Krzyża Świętego z powrotem do Jerozolimy.

636 – Muzułmański kalif Omar, po zwycięstwie nad potokiem Jarmuk, wkracza do Ziemi Świętej.

638 – Patriarcha Sofroniusz poddaje się i przekazuje kalifowi Jerozolimę.

700 – 750 – Lata życia Jana damasceńskiego – znany i szanowany na tamte czasy jako teolog, poeta oraz dyplomata mnich z Mar Saby (klasztor św. Saby na Pustyni Judzkiej).

730 – Ikonoklazm – zakaz tworzenia obrazów Boga w Islamie, które już w ST było centralne, zostaje wprowadzone przez cesarza Leona III w kościele bizantyjskim. Wiele mozaik zostaje zniszczonych.

750 – Abbasydzi (sunnicka dynastia imperium muzułmańskiego) zajmują miejsce dotychczas panującego rodu Omajadów i przenoszą swoją rezydencję z Damaszku do Bagdadu.

797 – Cesarz Karol Wielki, mając dobre stosunki z kalifem Harunem ar-Raschidem z Bagdadu, wynegocjował możność dokonania napraw przy kopule Bazyliki Bożego Grobu. Została ona uprzednio uszkodzona w skutek trzęsienia ziemi.

869 – Ikonoklazm zostaje potępiony na Soborze Konstantynopolitańskim.

878 – Ahmed ibn-Tulun z Egiptu tymczasowo przejmuje władzę w Ziemi Świętej.

881 – Patriarcha Eliasz III wyprasza u władcy Królestwa Wschodnich Franków Karola III, wsparcie przy odbudowywaniu zniszczonych kościołów.

969 – Następuje zmiana władców na terenie Ziemi Świętej. Abbasydów (z główną siedzibą w Bagdadzie) zastępują Fatymidzi (panujący z Kairu). W tym czasie Bazylika Bożego Grobu zostaje uszkodzona. Niedługo po tym wydarzeniu przywrócona na nowo do stanu użytkowania.

1009 – Kalif al-Hakim każe zniszczyć wiele kościołów w Ziemi Świętej. Wśród nich również Boży Grób.

1054 – Schizma Wschodnia. Kościół ulega podziałowi. Odtąd chrześcijanie podzieleni są na Kościół łaciński na Zachodzie i Kościół grecki na Wschodzie. Z wielu rytów, odtąd w Jerozolimie działają różne Kościoły.

1071 – Palestyna zostaje zdobyta przez seldżuckich Turków.

1084 – Patriarcha Symeon II przenosi się na Cypr.

1095 – Cesarz Aleksy I z Konstantynopola, wykorzystuje dobre stosunki z Papieżem Urbanem II i uprasza u niego pomoc przeciwko Turkom. Papież (w Clermont) zwołuje pierwszą wyprawę krzyżową (1096-1099). 

1100 – 1250 po Chrystusie

1099 – Wojska krzyżowców zajmują najpierw Betlejem, a potem po długim oblężeniu Jerozolimę.

1100 – Brat Gotfryda de Bouillon – Baldwin, zostaje koronowany w Betlejem na króla nowopowstałego Królestwa Jerozolimskiego. Następuje odbudowa zniszczonych i budowa nowych kościołów.

1118 – Śmierć króla Baldwina I.

1171 – 1193 – Po śmierci przywódcy kalifatu Fatymidów al-Adida, władzę przejmuje Saladyn i zakłada sułtanat Ajjubidów (nazwany po swoim ojcu – Ajjub ad-Dawini).

1187 – Saladyn naciera ze swoimi wojskami od Wschodu na królestwo łacińskie. W bitwie pod Rogami Hittim (4. Lipca) zadaje wojskom chrześcijańskim ogromną klęskę. Jerozolima i spora część kraju stają się ponownie muzułmańskimi.

1189 – Cesarz Fryderyk Barbarossa, Filip August z Francji i Ryszard Lwie Serce z Anglii udają się na III wyprawę krzyżową. W 1190 r. cesarz ginie w wieku 70 lat topiąc się w rzece na terenie dzisiejszej Turcji. Pozostali władcy po dwuletni oblężeniu zdobywają Akko. Król Francji powraca do swojego kraju. Na polu bitwy pozostaje król Anglii – Ryszrad Lwie Serce. Pokonuje Saladyna w bitwie pod Arsuf, ale nie ryzykuje poprowadzenia swoich wojsk w celu zdobycia Jerozolimy.

1192 – Zawarcie traktatu pokojowego pomiędzy królem Ryszardem a Saladynem. Miasta nadbrzeżne pozostają we władaniu wojsk krzyżowców. Chrześcijanom zapewniono bezpieczny dostęp do Jerozolimy.

1219 – Św. Franciszek z Asyżu przybywa z wojskami krzyżowców (V. wyprawy krzyżowej) przez Akko do Damietty (w Egipcie). Następuje słynne spotkanie z sułtanem egipskim Melekem al-Kamilem.

1221 – V. wyprawa krzyżowa kończy się niepowodzeniem.

1229 – Cesarz Fryderyk II (ekskomunikowany przez Papieża) koronuje się sam na króla Jerozolimy. Zawiera układ z sułtanem al-Kamilem (tzw. „pokój jaffski”), który pozwala chrześcijanom odwiedzać miejsca święte.

1244 – Hordy jeździeckie mongolskiego władcy Czyngisa-chana zdobywają Galileę i Jerozolimę. Władca mameluków Bajbars oraz wojska mongolskie zadają klęskę krzyżowcom. Chrześcijanie tracą Galileę i Jerozolimę. Od tego czasu każdy chrześcijański pielgrzym musi uiścić opłatę za odwiedzenie Bożego Grobu (tak pozostało do 1831 r.).

1248 – Św. Ludwik IX, król Francji, zwołuje VI. krucjatę w celu odbicia Jerozolimy z rąk muzułmańskich. Zostaje pokonany pod Kairem przez Bajbarsa i wzięty do niewoli. W 1252 r. udaje mu się wykupić z tejże niewoli i zawiera z Bajbarsem układ pokojowy.

1250 – 1500 po Chrystusie

1260 – 1277 – Bajbars morduje swojego pana w Kairze, sułtana Qutuza, i sam zasiada na tronie. Twierdze krzyżowców starają się przetrwać poprzez zawieranie nowych umów. Ich siła zaczyna słabnąć.

1265 – Utrata Cezarei Nadmorska oraz Hajfy. W 1266 Bajbars zajmuje Safed, a w 1268 r. również Jaffę oraz Antiochię. W latach 1271-1285 zdobyte zostają zamki na terenie Zajordania.

1291 – Sułtan al-Aszraf zdobywa po długim oblężeniu Akko i zarządza mordowanie miejscowej ludności. Poddają się Tyr, Sydon oraz Bejrut. Zakończenie obecności krzyżowców na Bliskim Wschodzie.   

1320 – Król Aragonii, Jakub II prowadzi w Kairze negocjacje z Mamelukami i posyła w 1323 r. dwunastu dominikanów, aby pełnili służbę przy Bożym Grobie w Jerozolimie. Z niewiadomych przyczyn ten pomysł kończy się niepowodzeniem.

1333 – Dzięki staraniom króla Roberta z Neapolu, franciszkanie przejmują służbę w Bożym Grobie oraz w Wieczerniku.

1342 – Papież Klemens VI oficjalnie mianuje franciszkanów „stróżami miejsc świętych” na terenie Palestyny.

1345/46 – Pierwsze prześladowania wymierzone w franciszkanów w Jerozolimie. Po nich następują kolejne.

1347 – Dzięki wstawiennictwu króla Aragonii – Piotra IV, franciszkanie przejmują służbę w kościele Narodzenia Pańskiego w Betlejem.

1391 – Śmierć męczeńska czterech franciszkanów – św. Mikołaja Tavelicia oraz trzech towarzyszy. Zostali skazani przed bramą jafską w Jerozolimie.

1421 – Utworzenie Komisariatów Ziemi Świętej w Prowincjach zakonnych. Ich celem jest zbieranie funduszy na utrzymanie miejsc świętych oraz dla godnego przyjmowania pielgrzymów na miejscu.

1453 – Osmanowie tureccy zdobywają Konstantynopol. Następuje zakończenie królestwa bizantyjskiego.

1478 – Odnowienie kopuły w Bazylice Bożego Grobu.

1480 – Renowacja Bazyliki Narodzenia Pańskiego w Betlejem dzięki pomocy ze strony Księcia Burgundii – Filipa, króla Anglii – Edwarda oraz Republiki weneckiej.

1500 – 1918 po Chrystusie

1516/17 – Sułtan Selim I zdobywa Syrię, Palestynę i Egipt.

1520 – 1566 – Sułtan Sulejman Wspaniały restauruje mury oraz cytadelę w Jerozolimie.

1523 – Św. Ignacy z Loyoli (późniejszy założyciel zakonu jezuitów) odbywa podróż do Ziemi Świętej.

1537 – Opat Gregorios z Mar Saby (grek z Peloponezu) zostaje patriarchą Jerozolimy. Od tego momentu patriarchat pozostaje na trwałe w rękach Greków prawosławnych.

1545 – Trzęsienie ziemi powoduje zawalenie się części wieży bazyliki Bożego Grobu.

1551 – Franciszkanie zostają wypędzeni z klasztoru przy Wieczerniku. Nie powrócili tam do dnia dzisiejszego. W 1559 r. zakupują od Gruzinów teren oraz klasztor Najświętszego Zbawiciela (St. Salvator) w Jerozolimie.

1620 – Emir Druzów Fachr ad-Din umożliwia franciszkanom osiedlić się w Nazarecie, w Akko oraz w 1631 r. na Górze Tabor. W tym samym roku Karmelici wracają na Górę Karmel.

1683 – Grecki arcybiskup Tyru i Sydonu przechodzi z wielką liczbą wiernych na katolicyzm. W Galilei powstaje liczna wspólnota greko-katolicka.

1774 – Królestwo osmańskie przyznaje rosyjskiemu caratowi funkcję protektora chrześcijan prawosławnych.

1798 – Napoleon ląduje ze swoimi wojskami w Egipcie. Udaje mu się dotrzeć aż do Akko. Porażka jego floty morskiej w bitwie pod Abukir przeciwko Anglikom zmusza go do powrotu do Francji.

1805 – Albański oficer Muhammad Ali obwołuje się Paszą Egiptu i osiąga w znacznej mierze niezależność od królestwa osmańskiego.

1808 – Pożar w bazylice Bożego Grobu. Europa jest zajęta prowadzeniem wojny z Napoleonem. Odbudowę kościoła przejmuje rosnąca w siłę Rosja.

1825 – 1855 – Car Mikołaj I prowadzi skuteczne walki przeciwko Osmanom, w skutek czego (mimo sprzeciwu Francji) umacnia swoją pozycję w Ziemi Świętej jako protektor prawosławia.

1831 – Ibrahim Pasza, syn Muhammada Ali, poszerza swoje wpływy na terenie Palestyny oraz Syrii. Z jego inicjatywy odtąd pielgrzymi nie muszą uiszczać opłat za nawiedzenie Bożego Grobu. Koszty ponoszą odtąd przedstawiciele wspólnot chrześcijańskich mieszkających w bazylice (opłata pauszalna).

Od 1836 – Franciszkanom udaje się zakupywać sukcesywnie miejsca opisane w Ewangelii. Jednym z nich jest miejsce biczowania Pana Jezusa na terenie dawnej twierdzy Antonia.

1840 – Pod naporem władców europejskich, Ibrahim Pasza oddaje władzę Osmanom.

1847 – Przywrócenie do życia łacińskiego Patriarchatu w Jerozolimie.

1852 – Władza osmańska ogłasza dla wspólnot chrześcijańskich tzw. „status quo”. To prawo ogranicza w znacznej mierze chrześcijan obrządku łacińskiego.

1853 – 1856 – Rosja odnotowuje ogromne porażki w wojnie krymskiej przeciwko sprzymierzonym ze sobą wojskom Osmanów, Anglików i Francuzów. Po walkach prowadzone są rozmowy pokojowe. Grecy muszą przywrócić srebrną gwiazdę w miejscu Narodzenia Pańskiego, którą uprzednio skradli i ukryli w klasztorze Mar Saba. Poza tym wszystko powróciło do stanu z przed wojny.

Od 1860  – Rozpoczynają przybywać do Jerozolimy i na tereny przy basenie Morza Śródziemnego fale imigrantów żydowskich (hebr. Alija).

1868 – Protestanccy templariusze zakładają w Hajfie, Jaffie oraz Jerozolimie niemieckie dzielnice.

1869 – Austriacki cesarz Franciszek Józef ofiaruje pokaźną sumę na remont i budowę kościołów: św. Katarzyny w Betlejem, San Salvatore w Jerozolimie oraz na poszerzenie klasztoru franciszkanów przylegającego do bazyliki Bożego Grobu.

1890 – Założona zostaje École Biblique francuskich dominikanów w Jerozolimie.

1896 – Węgierski Żyd, Teodor Herzl wydaje książkę pt. „Państwo żydowskie”.

1897 – Zorganizowany zostaje pierwszy kongres syjonistów w Bazylei, którego celem jest stworzyć na terenie Palestyny miejsce stałego przebywania dla Żydów.

1898 – Wizyta cesarza niemieckiego Wilhelma II. Udaje mu się zakupić trzy miejsca pod budowę kościołów Dormitio, Augusta Viktoria oraz dom św. Piotra. Poświecenie kościoła św. Zbawiciela w Jerozolimie nieopodal bazyliki Bożego Grobu.

1909 – Założenie miasta Tel Awiw, jak również pierwszych kibuców.

1914 – 1918 – Pierwsza Wojna Światowa.

1915 – Wysoki komisarz brytyjski obiecuje Osmanom w razie zwycięstwa utworzenie wielkiego królestwa arabskiego.

1917 – Minister spraw zagranicznych Anglii obiecuje ludności żydowskiej utworzenie struktur państwowych na terenie Palestyny.

1918 – Upadek królestwa osmańskiego (dnia 30. października).

Od 1920

1920 – Na konferencji w San Remo państwa zwycięskie dzielą między siebie wpływy na Bliskim Wschodzie. Francja przejmuje mandat nad Syrią i Libanem, a Wielka Brytania nad Palestyną oraz Mezopotamią (Irakiem).

1921 – Abdallah zostaje emirem nowoutworzonego Transjordania i czyni Amman stolicą państwa.

1927 – Założenie Studium Biblicum Franciscanum przy Flagellatio (kaplicy biczowania) w Jerozolimie.

1929 – W Hebronie i w Jerozolimie dochodzi do zabójstw Arabów i Żydów.

1936 – Dalsze niepokoje ze strony Arabów. Mimo tego napływ Żydów z Europy wzrasta z powodu obawy przed niemieckimi socjalistami narodowymi.

1939 – Wybuch Drugiej Wojny Światowej. Władze brytyjskie starają się ograniczyć napływ Żydów do Palestyny. Zakazują sprzedaży gruntów syjonistom. Arabscy nacjonaliści szukają pomocy u Niemców i Włochów.

1943 – Francja zezwala Libanowi na samodzielne rządy. Rok później czyni to sam względem Syrii.

1945 – Po zakończeniu wojny, władze brytyjskie podtrzymują obostrzenia odnośnie napływu Żydów do Palestyny. Żydzi zakładają podziemne organizacje militarne przeciwko Arabom oraz Anglikom. Ich przywódcami są Menachem Begin oraz Jitzchak Schamir.

1946 – Transjordania uzyskuje niezależność i zakłada królestwo.

1947 – Zebranie Narodów Zjednoczonych (UN) podejmuje uchwałę, która zakłada podzielenie terenu Palestyny na Arabów oraz Żydów. Jerozolima ma się stać ośrodkiem międzynarodowym. Ten pomysł otrzymuje wsparcie Watykanu. Przeciwni temu pozostają Arabowie.

1948 – Masakra na 250 mieszkańcach arabskiej wioski Der Jassin na obrzeżach Jerozolimy. Spora liczba muzułmanów opuszcza Jerozolimę. Dnia 14. Maja, dzień przed zakończeniem brytyjskiego mandatu, Dawid Ben Gurion ogłasza w Tel Awiwie założenie państwa Izrael. Dochodzi do wojny, w której 600.000 Żydów toczy walkę z 1,3 milionami żołnierzy palestyńskich. Jedynie Transjordania jest w stanie obronić swoje tereny (dzisiesze West Bank oraz część Jerozolimy) i odnieść zwycięstwo.

1949 – Złożenie broni dnia 15. stycznia prowadzi do podziału Palestyny. Strefa Gazy pozostaje we władaniu Egiptu. Pustynia Negeb aż do Eilatu, obszar wybrzeża z pasem do współczesnej dzielnicy Jerozolimy wraz z całą Galileą przechodzą pod panowanie żydowskie.

1950 – Transjordania przejmuje pozostałe tereny arabskie. W Izraelu żyje w tym czasie 1.000.000 Żydów i 150.000 Arabów.

1951 – Król Jordanii Abdallah zostaje zamordowany przez palestyńskiego nacjonalistę w meczecie al-Aqsa w Jerozolimie.

1956 – Wojska izraelskie wkraczają na Synaj. Strefa Gazy przechodzi pod opiekę Narodów Zjednoczonych.

1964 – Wizyta Papieża Pawła VI w Ziemi Świętej. Na Górze Oliwnej odbywa się spotkanie z ekumenicznym patriarchą Kościołów Wschodnich – Atenagorasem. Założone zostaje PLO (Palestyńska Organizacja Wyzwoleńcza).

1967 – Wojna sześciodniowa (5 – 10 czerwca). Po prowokacji Egiptu (który zamknął dostawę wody do Eilatu) Izrael osiąga przewagę w powietrzu i zajmuje tereny: zachodniego Jordanu,  starówkę Jerozolimy, półwysep Synajski oraz Wzgórza Golan. Wielu Palestyńczyków ucieka przez granicę do Jordanii czy Libanu. Narody Zjednoczone rozkazują władzy żydowskiej wycofania się z zajętych terenów. W Izraelu powstaje religijno-nacjonalistyczne ugrupowanie Gusz Emunim dla zasiedlania przejętych terenów.

1969 – Jasyr Arafat staje się przewodniczącym PLO.

1973 – Izrael zostaje zaskoczony dnia 6. października (w dzień świętowania Jom Kippur – święto pojednania) wojną, która nazwana została później – „Wojną Jom Kippur”. Wojska egipskie wraz z syryjskimi odnoszą sukcesy. Ale po niedługim czasie Żydzi odpierają ich ataki i zmuszają do odwrotu. Na wzgórzach Golan powstaje strefa ochronna, utworzona i strzeżona przez wojska Narodów Zjednoczonych.

1976 – Organizacja Narodów Zjednoczonych przyznaje Palestyńczykom prawo do powrotu na tereny opuszczone w skutek wojen oraz utworzenie własnego państwa pod przywództwem PLO.

1979 – W Camp David dochodzi do popisania pomiędzy Izraelem a Egiptem traktatu pokojowego. Izrael wycofuje się stopniowo z Synaju.

1980 – Kneset (parlament izraelski) ogłasza Jerozolimę wieczną stolicą Izraela. Na arenie międzynarodowej ta deklaracja nie znajduje poparcia.

1981 – Pertraktacje pomiędzy Izraelem, Egiptem oraz Stanami Zjednoczonymi na temat autonomii Palestyńczyków. Dnia 6. października zostaje zamordowany przez islamistę egipski prezydent Anwar al-Sadat. Izrael anektuje od 1967 r. zajmowane Wzgórza Golan.

1982 – Izrael wkracza do Libanu. Chrześcijańska milicja libańska morduje w palestyńskich osadach 2000 osób.

1987 – Palestyńczycy organizują powstanie przeciwko Izraelowi (Intifada). Dnia 28. grudnia po raz pierwszy w historii nowożytnej Arab (Michel Sabbah) zostaje patriarchą łacińskim w Jerozolimie.

1988 – PLO uznaje prawo egzystencjalne Izraela. Arafat potępia wszelkie formy terroryzmu.

1990 – 1991 – Wojna w Zatoce Perskiej (od 2. sierpnia – 28. lutego) rzuca cień na Izrael oraz Jordanię.

1991 – Konferencji Pokojowa w Madrycie przewiduje pertraktacje pokojowe pomiędzy Izraelem a Palestyną, Jordanią, Libanem oraz Syrią.

1993 – Pertraktacje w Oslo. Wzajemne uznanie Izraela oraz PLO. Dnia 30. grudnia dochodzi do umowy pomiędzy władzą Izraela a Watykanem. Następuje ponowne potwierdzenie Status quo.

1994 – Rozmowy w Kairze prowadzą do wycofania się Izraela z terenów zajętych w 1967 r. Ograniczoną autonomią cieszą się Palestyńczycy w Strefie Gazy oraz w Jerycho. Temu przeciwstawia się palestyńskie ugrupowanie militarne Hamas i dopuszcza się aktów terrorystycznych. Dnia 16. lipca Jordania rezygnuje z terenów na Zachód od Jordanu na korzyść PLO.

1995 – Dnia 4. listopada w Tel Awiwie zamordowany zostaje przez izraelskiego nacjonalistę premier Izraela Jitzchaq Rabin.

1996 – W styczniu dochodzi do wyborów Rady Palestyńskiej Autonomii. Jasyr Arafat zostaje wybrany pierwszym prezydentem. W wyborach izraelskich premierem zostaje Beniamin Netanjahu.

1997 – Opóźniony wymarsz wojsk izraelskich z Hebronu i jego okolic. Rozpoczęcie budowy osiedla izraelskiego Har Choma pomiędzy Betlejem a Jerozolimą prowadzi do zakończenia procesu pokojowego pomiędzy Izraelem a Autonomią Palestyńską.

1999 – Dnia 7. lutego umiera król Jordanii Hussein.

2000 – Pielgrzymka Papieża Jana Pawła II do miejsc świętych w  Izraelu, Jordanii oraz Palestynie. Rozmowy w Camp David (USA) pomiędzy Jasyrem Arafatem (Autonomia Palestyńska) a izraelskim premierem Ehud Barakiem kończą się bez porozumienia. Prowokacyjna wizyta polityka opozycji Ariela Sharona na placu świątynnym w Jerozolimie (dziś miejsce święte dla muzułmanów – Al-Aksa) wywołuje skandal. Dochodzi do drugiej intifady (przez muzułmanów zwaną „intifadą Al-Aksa”). Narastają na nowo zamieszki, dochodzi do zamachów samobójczych oraz do użycia wojska.

2001 – W wyborach na premiera Izraela, zwycięża Ariel Sharon.

2002 – Punktem kulminacyjnym drugiej intifady jest 40 dniowe oblężenie bazyliki Narodzenia Pańskiego w Betlejem (2. kwietnia – 10. maja) przez wojska izraelskie.

2003 – Z inicjatywy prezydenta Stanów Zjednoczonych George’a W. Busha, zaproponowany zostaje plan pokojowy. W skutek intifady Izrael rozpoczyna pracę nad budową muru, oddzielającego się od Autonomii Palestyńskiej (na terenach zamieszkałych jego wysokość sięga do nawet ośmiu metrów).

2004 – Dnia 11. 1istopada Jasyr Arafat umiera w jednym z paryskich szpital.

2005 – W styczniu prezydentem Autonomii Palestyńskiej zostaje Mahmud Abbas. Następuje zakończenie drugiej intifady na podstawie porozumienia z Szarm el-Szejk (Synaj) dnia 8. lutego. Izrael wycofuje swoich obywateli ze Strefy Gazy. Patriarchat greko-prawosławny otrzymuje nowego patriarchę – Teofila III, po tym jak jego poprzednika został zniesiony ze stanowiska. Uznanie tego wyboru przez izraelskie władze będzie się ciągnęło latami.

2006 – Wybory w Izraelu oraz Palestynie. W Izraelu premierem wybranym zostaje Ehud Olmert. W Palestynie wybory wygrywa radykalno-islamska partia Hamas. Tego wyboru nie akceptują państwa zachodnie. W skutek tego w 2007 r. władza nad Palestyna jest podzielona. W Strefie Gazy rządzi Hamas, a na terenie zachodniego Jordanu partia Fatah Mahmuda Abbasa.

2008 – Mianowanie Jordańczyka Fuada Twala na łacińskiego patriarchę Jerozolimy.

2008 – 2009 – Liczne interwencje militarne Izraela w Strefie Gazy.

2009 – Wybór na premiera Izraela Beniamina Netanjahu. W dniach 8.-15. maja – pielgrzymka Papieża Benedykta XVI do Jordanii, Izraela oraz Palestyny.

2011 – Protesty przeciwko społecznej niesprawiedliwości na terenie Izraela. Muzułmańskie ugrupowania Fatah oraz Hamas zawierają przymierze pokoju. „Arabska wiosna” destabilizuje cały region. Wybucha wojna domowa w Syrii.

2012 – Od lat Izrael jest ostrzeliwany rakietami ze Strefy Gazy. Od listopada ostrzał rakietowy dosięga tereny w głębi kraju.

2013 – Lipiec: Za pośrednictwem ministra spraw zagranicznych Stanów Zjednoczonych Kerry’ego, wznowione zostają rozmowy pomiędzy Izraelem a Palestyną na temat pokoju.

2014 – Pielgrzymka Papieża Franciszka do Ammanu, Betlejem oraz Jerozolimy.

2015 – Na jesieni występuje wiele zamachów przy użyciu noża na izraelskich żołnierzy i mieszkańców. Owe zajścia staną się znane jako „intifada noży”.

2016 – Rozpoczęcie prac nad restaurowaniem Bożego Grobu. Dnia 24. czerwca Papież Franciszek mianuje dotychczasowego Kustosza Ziemi Świętej o. Pierbattistę Pizzaballę OFM – Administratorem apostolskim „sede vacante” patriarchatu łacińskiego.

2017 – Stany Zjednoczone uznały Jerozolimę za stolicę Izraela.

2018 – Ambasada Stanów Zjednoczonych przeniesiona do Jerozolimy.

2019 – Franciszkanie w Ziemi Świętej świętują 800-lecie spotkania św. Franciszka z królem Egiptu Melekiem al-Kamelem.

2020 – Koronawirus paraliżuje życie na całym świecie. Od marca ruch pielgrzymkowy do miejsc świętych zostaje zatrzymany, a sanktuaria pozamykane. Wśród społeczności Izraela oraz Palestyny występuje wiele przypadków zarażenia wirusem. Umierają ludzie.